Ada'm...

2013 yazında Bozcaada'nın yükselen yıldızı, favori mekanı neresiydi diye bir anket yapılsa; cevabım kesinlikle Ada'm restaurant olur.

Ada'nın kemikleşmiş ve favori mekanları arasına  hızlı ve sağlam bir giriş yaptı. 

Sevdiğim bir çiftin vesilesi ile tanıdığım Adam'ın sahibi Saada hanım, özenli ve titiz çalışmasının karşılığını  alıyor, butik bir hizmet veriyor tüm misafirlerine. 

Bir çok yerde Ada'm ile ilgili güzel yazılar okudum, beğenildiğini biliyordum ama hafta sonu bozcaada lezzet festivalinde duyduğum beğeniler beni çok mutlu etti; 

Festivalde adalı hanımların kendi elleri ile yaptıkları yemekleri tatmadan, açılıştan önce yemeklerin fotoğraflarını çekiyordum. Adalı bir teyzem ne iş yaptığımı, nerden geldiğimi, fotoğraflara nasıl ulaşabileceğini sordu. Ben de Ada'm restaurantın sahibi Saada hanıma gönderirim, o boztid aracılığı ile size iletebilir sanırım derken teyzem Ada'm çok iyi bir yer, çok güzel bir yer yaptılar, çok beğeniyorum, tebrik ederim diye övgülerini iletmeye başladı. Yerel halkın böyle güzel beğenisi almak kolay olmasa gerek.

Harika mezeleri ve beğendili balığı mutlaka tadılması gereken lezzetlerinden sadece ikisi..,

Hayal...bir gün gerçek olacak...

Herkesin doğup büyüdüğü, yaşadığı yerden başka kendini ait hissettiği, bir fırsatını bulduğunda derhal kendini orada bulduğu, "aşık" olduğu , yaşamak için hayalini kurduğu yerler vardır. 

Benim için o yer; Bozcaada...

Ada'yı bir kere görüp de aşık olmayan yoktur sanırım. Eski taş evleri, dar sokakları, buz gibi denizi, rüzgarı, koyları, sıcacık insanları... Her biri etkiler insanı. 

Çok değil sadece 5 sene önce gittim ben ilk defa adaya. Ondan sonra yaz tatillerinde 4-5 gün bile olsa hep gitmek için fırsat kolladım. Bir şeyler canımı sıktığında adada olduğumu hayal eder, bir gün orada yaşamanın ne güzel olacağını düşlerim.

Her adaya gidişimde kimi zaman minik bir kafe, kimi zaman bir pansiyon işletmenin hayalini kurarken buluyorum kendimi; Satılık yazan eskice ama sevimli bir evin camına, adeta yapışıp içini görmeye bile çalışıyorum, olmayan paramla satın alabilir miyim diye düşünüyorum. 

Bayram zamanları adaya gidebilmek için saatlerce kuyrukta beklemeyi bile seviyorum. Her seferinde sanki ilk defa görüyormuşcasına adayı fotoğraflamayı, polente fenerinde güneşe veda etmeyi seviyorum. 

Hayat devam ettikçe yeniden adaya gideceğimin umuduyla, tekrar görüşeceğimizi düşleyerek vedalaşıyoruz her seferinde. Diğer bir çok ada aşığı gibi rüzgarın beni yeniden adaya götüreceği günü beklemeye başlıyorum... 

 

Uzunca bir aradan sonra devam...

Yaklaşık 7 ay geçmiş son paylaşımımdan bu yana.  Bu sefer düzenli yazmaya başlamak istiyorum. 

Umarım bu isteğim kararlılıkla devam eder...