En son Kasım ayında yazmışım... Yoğun günler geçti, haliyle zaman olmadı yazmaya. Yeni bir maceraya atıldım bu zaman diliminde.Tiyatro izlemeyi seven biri olarak, bunun üstüne bir de oyunculuk atölyesine başladım. Aralık başında başladığımız bu atölye çalışması bu hafta maalesef son bulacak .
Bu 2 ay boyunca neler yaşamadık ki;
Kimi zaman hayali yakar toplar oynadık, kimi zaman birlikte hareket etmenin önemini, ahengini anladık. Gerçek hayatta olmadığımız hallere büründük; kah minibüs şoförü kah bir mahkum olduk. Birilerine güvenmenin ne demek olduğunu öğrendik; kendini boşluğa koşulsuz bırakmanın hazzını yaşadık, bizi tutan ellerin varlığını, dostluğu öğrendik. Yeri geldi sadece bekledik, beklemenin ne demek olduğunu tüm duyularımızla hissettik. Komik olduk, güldük, ağladık, çocuk olduk, yaşlı olduk. Kendi sınırlarımızı aştık, bilmediğimiz bizi bulduk. İş çıkışı koşa koşa gittik derslere, yapmaya çalıştığımız şeylere heyecan duyduk.Sahne ışıkları altında yer aldık ilk defa. Sahne korkusunu ve heyecanını birlikte yaşadık. Hamlet olmaya çalıştık. 5 dakikalığına sahnenin sahibi olduk.Aynı cümleyi belki 50 defa tekrar ettik ama bir kere bile of demedik.
Güzel günler yaşadık özetle.
Eğitmenlerimiz İBB Şehir tiyatrolarının çok değerli oyuncularındandı.Sabır, özveri, sevgi ile bize yol gösterdiler. Buradan sevgili eğitmenlerimize bir kere daha teşekkür ediyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder