Bugün izlediğim (izlemek de geç kaldığım) bir diğer film Amelie oldu. Fransız filmlerini pek sevmem ama Amelie'yi sevdim. Amelie biraz tuhaf birisi, Ally Mcbeal gibi nevrotik tepkileri var. Hayal görüyor bazen, başkalarının mutluluğunu isteyen modern Polyanna oluyor bazen de, kendi yalnızlığının farkına varıyor.Aşkın peşinden gidiyor.
Filmin detaylarında çok güzel hayat dersleri var. Repliklerden bir kaçı;
''Hayat, hiç sahnelenmeyecek bir oyunun tekrarlanan provasıdır."
''Hayat çok tuhaf. Çocukken zaman çok yavaş geçer. Sonra bir de bakmışsın 50 yaşına gelmişsin ve çocukluğundan ne kaldıysa geriye, bir kutuya sığmıştır, tozlu bir kutuya.''
''Parmak gökyüzünü gösterdiğinde sadece aptallar parmağa bakar.''
"Sevgili Amelie, senin kemiklerin benim gibi camdan değil, hayatın kapısını çalabilirsin. Eğer bu fırsatın kaçmasına izin verirsen, bu durumda kuruyan ve kırılganlaşan senin kalbin olur, benim kemiklerimde olduğu gibi.''
''Siz bir sebze bile olamazsınız, çünkü bir enginarın bile kalbi vardır."
''Sensiz şimdiki duygularım ancak geçmişin kuru bir kabuğu olabilir.''
"Havadan bahsetmek zamanı unutmak içindir."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder